اگر یک بچه ای بزرگ تر از سنش داره رفتار میکنه مثل یه باغی هست که زودتر از موعد شکوفه داده..

باغبان خوشحال نمیشه بلکه ناراحت میشه چون اگه یه بارون بزنه شکوفه ها از بین رفته.

پس اگه بچه بزرگ تر از سنش رفتار کنه، زیاد آفرین، باریک الله نگین

می گفت: من و همسرم از این که پسرمان در پانزده سالگی خیلی کسل و بی حوصله بود، ناراحت و غمگین بودیم.

او بیشتر مواقع در حال درس خواندن بود و گاهی تلوزیون می دید یا با کامپیوتر کار می کرد. دوست آنچنانی هم نداشت، فقط یک همکلاسی داشت که مدتی بود با او قهر کرده بود.
اما او را از کوچکترین فعالیتی منع می کردیم و به محض این که تصمیم می گرفت کاری را در منزل انجام دهد یا با دیگران بازی یا تفریح کند، بر سرش فریاد می زدیم و می گفتیم که برو درس هایت را بخوان.

یک روز وقتی برای خرابی برق از دفتر فنی، یک تکنسین تقاضا کردم با کمال تعجب دیدم نوجوانی پانزده شانزده ساله را فرستاده اند.
ابتدا تصمیم گرفتم با دفتر تماس بگیرم و از این بابت شکایت کنم.

ولی همسرم مانع شد و از من خواست کمی صبر کنم تا ببینیم چه می کند.

وقتی او با مهارت و خلاقیت فراوان کار کرد و عیب ها را برطرف نمود. از توانایی اش بسیار متعجب شدم و تحسینش کردم.

عجیب تر آن که فهمیدم از چهارسالگی بدون پدر بزرگ شده و از هشت سالگی هم درس می خوانده و هم سر کار می رفته و زندگی مادر و برادر و خواهر کوچک ترش را نیز اداره می کرده و به گفته خویش از کلاس اول دبستان تا کنون همیشه شاگرد اول بوده است.

وقتی بیشتر سوال کردیم متوجه شدیم بسیار با ایمان و اهل نماز و روزه است و در ضمن هفته ایی یک بار با دوستانش به کوه نوردی می رود.

پس از رفتنش من و همسرم دریافتیم که چقدر در تربیت فرزندمان خطا کرده ایم.

نکته ی ظریف: تجربه شکست، یعنی خط خوردن یکی از راه های غلطی که ما را به موفقیت و پیروزی نمی رساند.

💁 #چگونه‌به‌فرزندان‌خود‌آموزش‌ندهیم

کودکان نیاز به احساس امنیت

و آرامش دارند مسولیت ایجاد

یک محیط آرام در خانه به

عهده والدین است.

آنها در محیط آلوده به جنجال و تهدید و وحشت، لجباز و سرسخت می شوند.

کودکانی که استرس دارند، تغییرات واضحی در حالات و رفتارشان رخ می‌دهد.

کودکان در مواقع متعددی ممکن است استرس‌ را تجربه کنند: در محیط مدرسه، هنگام انجام دادن تکالیف در خانه، در مهمانی، هنگام دوستیابی، و در مواقعی که موقعیت و مکان تازه‌ای را تجربه می‌کنند.

1. شناسایی استرس

از کودکتان بپرسید: «چطور متوجه می‌شوید دچار استرس شده‌اید؟»

ما برای کنترل و مهار درست هر احساس منفی، در اولین گام باید به‌خوبی آن احساس را بشناسیم. بنابراین، بعد از آنکه پاسخ‌ها را شنیدید، برای آن‌ها توضیح دهید استرس در هر کدام از آن‌ها می‌تواند علائمی بروز دهد.

2. نشانه‌های استرس

برای فرزندتان توضیح دهید هر فردی هنگام استرس ممکن است کج‌خلق شود، گریه کند، کناره‌گیر شود و یا شکایات جسمانی مثل سردرد، دل‌درد و نیاز به توالت رفتن‌های مکرر داشته باشد. خشک‌شدن لب‌ها، پریدگی رنگ، لرزیدن و سرد شدن دست‌ها و حتی پاها هم از نشانه‌های رایج استرس در کودکان هستند. کم‌اشتهایی یا پراشتهایی زیاد، کم‌خوابی یا پرخوابی هم می‌تواند از نشانه‌های استرس باشد.

3. مهار استرس

بعد از آنکه مدتی را به شناساندن استرس و علائم آن سپری کردید، از فرزندتان بخواهید برگه‌ای بردارند و شرایطی را که بیشتر آن‌ها را دچار استرس می‌کند، یادداشت کنند.

پس از شناسایی استرس باید برای مهار آن، موقعیت‌هایی را که ما را بیشتر دچار استرس می‌کنند بشناسیم. به فرزندتان بگوييد: خوب فکر کنید و به ترتیب روی کاغذ بنویسید چه وقت‌هایی بیشتر استرس پیدا می‌کنید.

چند دقیقه‌ای سکوت را جاری کنید و به فرزندتان فکر کردن در آرامش و سکوت بدهید.بپرسید: فکر می‌کنی فایده‌ی نوشــتن از نگرانــی و موقعیت‌هــای استرس‌آور چیست؟

یکی از فایده‌های یادداشت نگرانی‌ها این است که غول ترس و استرس‌هایی را که همه‌جا با خودمان حمل می‌کنیم، پرت می‌کنیم روی کاغذ. این‌طوری ذهنمان آزادتر می‌شود. تپش قلبمان کم می‌شود. خودمان و استرس‌هایمان را بهتر می‌شناسیم.

دوران کودکی تکرار نمی شود. بگذاریم فرزندمان بچگی ایمن و شاد را تجربه کنند.کودکان را به دنیا نیاورده ایم تا زیر بار حجمی از توقعاتمان، آرزوهای بر باد رفته ما را برآورده سازند. ناکامی های ما، از آن ماست. فرزندمان را به قیمت فخر فروشی به اقوام و دوستان، تبدیل به بزرگسالانی ناخشنود نکنیم.